دانلود تحقیق درمورد اختلال در زندگى ده ها خانوار بر اثر فعاليت شركت هاى نفتى

با دانلود تحقیق در مورد اختلال در زندگى ده ها خانوار بر اثر فعاليت شركت هاى نفتى در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق اختلال در زندگى ده ها خانوار بر اثر فعاليت شركت هاى نفتى را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق اختلال در زندگى ده ها خانوار بر اثر فعاليت شركت هاى نفتى ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد اختلال در زندگى ده ها خانوار بر اثر فعاليت شركت هاى نفتى

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:7 صفحه

قسمتی از فایل:

«ما۱۶۰۰نفريم. ذرت مى كاريم بوى نفت مى دهد، گندم درو مى كنيم، طعم نفت مى دهد.»
از شهر رى كه بگذريد، خيلى دور نيست. همين نزديكى ها، زمين زيرپايشان آغشته به نفت است. مزارع ۲۷۰ خانوار طعم نفت مى دهد، گندم و ذرتشان هم . سه كيلومترى جاده شهرى رى به قم، آلودگى غوغا مى كند. مردم سخت نفس مى كشند. با چاه هاى آلوده به نفت، گندم مى كارند. زمين زير پايشان سياه؛ مثل آبى آسمانى كه بالاى سرشان در غبار رنگ مى بازد: «ما ۱۶۰۰ نفريم. گوشه اى كه گذرتان هم نمى افتد، سرب را نفس مى كشيم، آب آلوده مى نوشيم.»
مزارع غوطه ور در نفت روستاى اسماعيل آباد ديگر جاى زندگى و كشت و كار نيست. نفت اينجا براى مردمانش سرمايه و سود نيست. نفس كشيدن در غبار سموم شيميايى نفت و بنزين و گرد مرگبار سولفات سديم براى مردم اين گوشه پرت، سخت آسان شده است، سخت عادت شده است.
اسماعيل آباد را پنج كارخانه محاصره كرده اند، مخزن هاى بلند نفت و بنزين، لوله هاى گاز و كارخانه سولفات سديم چنان با زندگى ۱۶۰۰ نفر آميخته اند كه ديگر نمى توان ميان ديوار خانه هاى روستا و مخزن هاى بلند پالايشگاه نفت مرزى كشيد. آب شربى در كار نيست. از زمين اما نفت سياه مى جوشد. آسمان سياه است، گندم هاى اينجا طعم نفت مى دهد.
«ما۱۶۰۰ نفريم. پنج نقطه از روستاى اسماعيل آباد را لوله هاى ۲ اينچى آب كشيده اند، اما اين آب هم آلوده است. مرض به جان بچه هايمان، زن هايمان افتاده. مهندس ها مى گويند اين آب كه به شما مى دهند آلوده نيست، اما زن هاى ما مريضند، بچه هايمان بيمارى پوستى گرفته اند. قبلاً اينطور نبود اما حالا چهار ماه است كه از زمين زير پايمان با آب، نفت مى زند بالا.»
نخستين بار ۱۰ سال پيش يكى از چاه هاى كشاورزى روستا به نفت نشست. «چاه را مسؤولان شركت نفت پلمب كردند.» محمد محمدابراهيم، عضو شوراى اسلامى روستا اينها را مى گويد: «چند سالى بود كه اهالى از آب متوجه بوى نفت مى شدند اما همه فكر مى كردند كه شايد اين بو با هواى آلوده پالايشگاه است كه در مشامشان مانده.»
زمين اما فشار نفت و آلاينده هاى سنگين را تاب نياورد. سفره هاى آب زيرزمينى آلوده شدند و اسفند سال گذشته بود كه نفت جوشيد و تفت روغن ها مزارع ذرت و گندم را سوزاند. زمين اسماعيل آباد هنوز با نفت آبيارى مى شود. روغن هاى داغ بر ريشه هاى گندمزارها مى نشيند و پساب «پالايشگاه نفت تهران، شركت خط لوله رى، نفت بهران و شركت تصفيه سولفور سديم» همين نزديكى ها جايى كه مردم نفس مى كشند و بر زمين هايى كه مردم گندم مى كارند تخليه مى شود. مردم اينجا عادت كرده اند كه بگويند: «ذرت مى كاريم، بوى نفت مى دهد، گندم مى كاريم طعم نفت مى دهد...»
مرزى نيست. دورترين فاصله ديوارخانه هاى اسماعيل آباد با پالايشگاه فقط ۹ متر است. ديوار خانه ها و مخزن هاى بنزين و نفت پالايشگاه شانه به شانه هم بالا آمده اند. ۹ متر كافى است تا زندگى با نفت، تا زندگى با آتش با آلودگى هاى مسموم در هم آميزد. زخم هاى كارى اما تنها بر زمين ريشه نكرده اند. نشانى هاى آلودگى نفتى را مى توان از زخم بيمارى هاى پوستى اهالى به تلخى درك كرد. بيمارى هاى عفونى در ميان اهالى بيداد مى كند. دانه هاى سفيد و قرمز بيمارى هاى ناشناخته بر بدن پير و جوان مى نشيند و چه تلخ است كه ديگر پمادها بى اثر مى شوند و مردم بيمارتر: «ببين! ببين! اين تن زخمى ام را.»پيراهنش را بالا مى زند. زخم ها تنش را نشانه رفته اند. آهن هم تاول مى زند اينجا كه همه چيز بوى نفت مى دهد. نفت مى جوشد از زمين، آب آلوده، خاك آلوده و زندگى محصور ميان آلودگى زمين و هوا.
«يك گروه كارشناسى به طور مشخص روى آلودگى آب اين منطقه كار مى كنند و در حال حاضر نمونه بردارى هاى مورد نياز انجام شده است. نتايج آزمايش هاى ما نشان داده است كه آب اسماعيل آباد نزديك به ۱۰۰ درصد آلودگى نفتى دارد يعنى اساساً آب نيست. اما منبع اين آلودگى را هنوز نمى توان تعيين كرد و نمى توانم به طور قطع بگويم كه كدام يك از شركت هاى نفتى فعال در منطقه مسبب وقوع اين فاجعه زيست محيطى بوده اند. موضوع آلودگى سفره هاى آب زيرزمينى است و اين امر كار تحقيقات را با دشوارى روبه رو مى كند. اگر شركت ها همكارى كنند مى توان اميدوار بود كه منبع آلودگى شناسايى شود اما هنوز هيچ يك از آنها مسؤوليت اين آلودگى را نمى پذيرند.» اينها را محمدحسن پيراسته مدير كل حفاظت محيط زيست تهران مى گويد. مكث مى كند و ادامه مى دهد: «تمام سفره هاى آب زيرزمينى كه منابعى با قدمت ميليون ها سال بوده و ديگر تجديدپذير نيستند در اين منطقه آلوده شده و اين بزرگترين خيانت به مردم و آيندگان است. زيرا اميدوارى به رفع اين آلودگى ها وجود ندارد چون بخشى از آلاينده هاى نفتى حلال در آب بوده و حتى با تصفيه نيز از بين نمى روند.»
آب شرب و كشاورزى اسماعيل آباد ديگر تصفيه شدنى نيست. اين را نه تنها پيراسته كه «محمدرضا فاطمى» ديگر كارشناس محيط زيست با صراحت مى گويد:
«اگر سفره هاى زيرزمينى در اين منطقه آلوده باشد بايد اين اتفاق را از وقايع نادر زيست محيطى به شمار آوريم. چون در شرايط معمولى آب در طبقات مختلف زمين، آلودگى هاى خود را بر جاى مى گذارد و سفره هاى زيرزمينى به ندرت به مواد نفتى آلوده مى شوند، اين آلودگى گسترده نشان مى دهد كه آغاز آلودگى از سال هاى دور است كه اكنون به اين شكل بارز شده است. آلوده شدن آب هاى زيرزمينى نشان دهنده شيوع آلودگى نفتى در وسعت قابل توجهى است و بدترين ويژگى اين آلودگى آن است كه با استفاده از هيچ مكانيزمى نمى توان آن را تصفيه كرد. ضمن اينكه آلودگى هواى اين منطقه كه حاوى عناصر كشنده و سرطان زاست نه تنها مردم ساكن در اين نواحى را با بيمارى مواجه مى كند بلكه در صورت وزش بادهاى شرقى، اين آلودگى به سمت مناطق ديگر تهران منتقل مى شود.»